Аслида “Имом” сўзи арабча сўз бўлиб, тўғри йўлга бошловчи, олдинда турувчи, раҳбарлик қилувчи маъноларни англатади. Бир сўз билан айтганда имом кишиларни ҳидоятга етакловчидир.
Пайғамбар алайҳиссалом суюкли қизлари Фотимаи Заҳрони турмушга бергач, уни ҳазрати Али хонадонига кузатаётганларида, бундай насиҳат қилганлар: «Қизим, ўзингни ҳамиша озода тут, Роббингни зикр қил ва вужудингни сув билан покла. Эринг сенга боққанда хурсанд бўлсин.
Закотнинг сарф қилинадиган ўринлари: фақийр – нисоб миқдоридан кам моли бор инсон, мискин – ҳеч нарсаси йўқ инсон, закот омили, унга амалининг миқдорича берилади.
Пайғамбаримиз Муҳаммад соллаллоҳу алайҳи васаллам ҳадисларининг бирида: "Ким Аллоҳ учун камтарлик қилса, Аллоҳ унинг мартабасини баланд қилиб қўяди", - деганлар (Имом Муслим ривояти).
Ислом тарихидан олдин араблар ва бошқа халқларда аёллар мероси қандай бўлгани тарихига назар солинса. Ислом нури Арабистон ярим оролини ёритмасдан олдин, aраблар «От минолмайдиган, қилич кўтаролмайдиган, душман билан уриша олмайдиган аёлларга қанақасига мерос берамиз! дерди. Улар ёш гўдак ва болаларни меросдан ман қилгани каби, аёлларни ҳам меросдан маҳрум қилган эдилар.
МАЪДАНЛАР ЗАКОТИ
Закот нисобдадир, икки нисобнинг орасидаги нарсада эмас. Агар қирқта туядан бир йил тўлгандан кейин ўн бештаси ҳалок бўлса, битта бинти махоз бериш вожиб бўлади.
«Билиб қўйингларки, Аллоҳнинг зикри билан қалблар таскин топади» (Роъд сураси, 28-оят) оятининг уммонига шўнғинг.
