Имом Бухорий роҳимаҳуллоҳ асарларининг ички тузилмасида ўзига хос услубни танлаганлар.
Миллий ва диний қадриятларимиз билан чамбарчас боғланиб кетган муқаддас динимиз – ислом динида ҳам инсон, шахс манфаати энг биринчи ўринга қўйилади
Пайғамбаримиз(с.а.в.) умматларини гўзал хулқли бўлишга чақириб, шундай деганлар: “Қиймат кунида мўъмин банданинг барча амаллари тарозига кўйилганда, энг тош босадиган амали яхши хулқдир. Аллоҳ таоло шармсиз, беҳаё сўзловчиларни ўзига дўст тутмас”. (Термизий ривояти)
Аллоҳ таоло марҳамат қилади: «Мўмин ва мўминаларга улар бирон гуноҳ қилмасликларидан туриб озор берадиган кимсалар ҳам бўҳтон ва очиқ гуноҳни ўз устларига олибдилар» (Аҳзоб сураси, 58).
Payg’ambarimiz (s.a.v.) yashab o’tgan saodat asrida u zoti bobarokot bilan bir davrda yashab o’tdilar. Mana shunday baxtga muyasar bo’lgan ulug’ zotlardan biri Abdulloh ibn Mas’ud (r.a.)dirlar.
Мусулмон одам учун ҳалол нарсани талаб қилиш, ҳалолдан молу-мулк топиш фарз бўлса, ҳаромдан ҳазар қилиш фарздир.
Anas ibn Malik roziyallohu anhudan rivoyat qilinadi. Payg'ambarimiz sallallohu alayhi vasallam: "Kimki menga qasddan yolg'on hadis to'qisa, o'zi uchun do'zaxdan joy tayyorlab olaversin", dedilar.
