МАЪДАНЛАР ЗАКОТИ
Закот нисобдадир, икки нисобнинг орасидаги нарсада эмас. Агар қирқта туядан бир йил тўлгандан кейин ўн бештаси ҳалок бўлса, битта бинти махоз бериш вожиб бўлади.
«Билиб қўйингларки, Аллоҳнинг зикри билан қалблар таскин топади» (Роъд сураси, 28-оят) оятининг уммонига шўнғинг.
Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам ўта болажон зот эдилар. У киши болалар ичида набиралари имом Ҳасан ва имом Ҳусайнларни жуда яхши кўрар ва уларга меҳрибонлик кўрсатар эдилар.
Урғочи ёки аралаш бўлган отларнинг ҳар биридан бир динор ёки қиймати нисоб жиҳатидан олиниб унинг ўндан бирининг тўртдан бири.
Абу Ҳурайра розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади: «Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам ўз ҳузурларида Ақраъ ибн Ҳобис Тамиймий ўтирганда Ҳасан ибн Алини ўптилар. Шунда у: «Менинг ўнта болам бор. Улардан бирортасини ўпганим йўқ»,–деди. Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам унга назар солдилар ва: «Раҳм қилмаганга раҳм қилинмас»,–дедилар». Бухорий, Абу Довуд ва Термизий ривоят қилишган.
Покиза одамдан ифлослик, разиллик чиқмайди. Поклик ‒ чин инсонийлик кўзгуси. Бу ҳақда Ҳақ таоло Ўз каломида шундай деб хабар беради: “Унда покланишни хуш кўрадиган кишилар бор. Аллоҳ эса покланувчиларни севар”.
Абу Ҳурайра розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади: «Набий соллаллоҳу алайҳи васаллам: «Ибодат қилинадиган бирор кун Зулҳижжанинг ўн кунига қараганда Аллоҳ таолога маҳбуб эмас. Ундаги ҳар бир куннинг рўзаси бир йилга баробардир. Ундаги ҳар бир кечада қоимлик қадр кечасида қоимликка баробардир», дедилар» (Имом Термизий, Ибн Можа ва Байҳақий ривояти).
