Зеро, вақтига ҳоким бўла олган инсон уни ўзи истаган тарзда бошқаради, яхши амаллар билан бахтли ҳаёт учун замин ҳозирлайди. Вақт қадрига етмаганлар “вақтим йўқ” деб зорланиб юраверади. Умр эса бир жойда тўхтаб турмайди, ғизиллаб ўтаверади.
“Қуръонни тартил билан (яъни дона-дона қилиб) тиловат қилинг!” (Муззаммил сураси, 4-оят.)
Покликни истовчи қалб гўё бир ошиён, фаришталар қўнадиган макондур. Ҳар бир мўмин киши ким бўлишидан қатъи назар дунё ҳаётида ички ва ташқи дунёсини ислоҳ этиши ва қалбни турли иллат ва зарарли офатлардан эҳтиёт қилиши керак бўлади.
Бир аллома устози ҳақида: “Отам мени кўкдан ерга тушишимга сабабчи бўлган, устозим эса ердан кўкка кўтарилишимга сабабчидир”, деган экан. Ота-она инсоннинг жисмини тарбия қилади, муаллим эса инсоннинг руҳини тарбиялайди.
Аллох таоло деди: «Унинг оятларидан бири - У Зот сизлар ҳамдам бўлишларингиз учун ўзларингиздан жуфтлар яратиши ва ўрталарингизда ошнолик ва меҳр-муҳаббат пайдо қилишидир». (Рум сураси, 21-оят).
“Аҳли сунна вал жамоа” атамасининг маъноси “Мусулмонларнинг мутлақ кўпчилиги бўлган ва суннатга амал қилиб келган мусулмонларнинг энг катта жамоаси”, деган маънони англатади. Аҳли сунна вал жамоа суннатга ва жамоатга эргашувчилардир
Азиз диндошим! Ислом зоҳир ёки сурат дини эмас. Ислом кишини зоҳирини поклаганидек ботинини ҳам поклайди. Ислом тинчлик, раҳмат, бағрикенглик, адолат, муроса динидир.
Аллоҳ таоло "Нисо" сурасининг 38-оятида: "Улар молларини кишилар кўриши учун сарфларлар. Ҳамда Аллоҳга ва қиёмат кунига иймон келтирмаслар. Кимнинг яқини шайтон бўлса, у қандай ҳам ёмон яқин!" дейди.
