Аллоҳ таоло айтади:
Олдини олиб, тезроқ тавба қилинмаса, кичик гуноҳлар катталашиб кетиши турган гап. Гуноҳи сағийраларнинг катталашувига бир қанча сабаблар бор.
Фолбинлик, коҳинлик, мунажжимлик Исломдан аввал ҳам маълум ва машҳур эди. Улар кишиларнинг буюмлари йўқолса, топиш учун турли усулларни қўллаб, пулларини олишарди ва шунга ўхшаш кўп ёлғонлар тўқишарди.
Айюб алайҳиссаломнинг молларига талофат етди, сабр қилдилар. Фарзандларидан жудо бўлдилар, шунда ҳам сабр қилдилар. Сўнг у киши бир дардга чалиндилар, тўшакка михланиб қолдилар янада кўпроқ сабр қилиб, Аллоҳни зикридан тўхтамадилар.
Пайғамбар хулқининг тақозоси шуки, маййит чиққан хонадонга қўшнилар ва унинг ёру-дўстлари аҳамият бериб, таом тайёрлаб, мусибат етган хонадонга олиб боришга чақиради.
Аллоҳ Таоло Қуръони Каримда бегуноҳ одамларни қонини тўкишни қоралаб, шундай марҳамат қилади: "Кимда-ким қасддан бир мўминни ўлдирса, унинг жазоси жаҳаннамда абадий қолишдир. Яна Унга Аллоҳ ғазаб қилгай, ланатлагай ва унга улкан азобни тайёрлаб қўйган". (Нисо сураси, 93-оят)
Абу Бакрдан ривоят қилинади: «Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам: «Аллоҳ Таоло уқубатини бу дунёда тезлатиб ва охиратга ҳам олиб қўядиган гуноҳларнинг энг лойиғи – қариндошлик алоқасини узиш, иккинчиси боғий», дедилар». (Имом Бухорий, «Ал-адаб ал-Муфрад» китобидан).
