Аслида муқаддас динимизда бегуноҳ инсонни қонини тўкиш, жонига қасд қилиш, ҳатто, ўз жонига қасд қилиш ҳам гуноҳи кабира саналади. Исломда битта одамни ноҳақ ўлдириш ҳамма одамларни ўлдириш билан баробардир.
Барча ҳолатларда - тил, дил, амал ва ҳол билан Аллоҳ Таолонинг зикрида бардавом бўлиш. Банданинг зикрдан бўлган насибасига қараб, муҳаббатдан бўлган насибаси белгиланади.
Устоз жамиятни олға бошловчи ва унинг эртанги кунини таъминловчи, таъбир жоиз бўлса, бир йўлчи юлдуздир. Устозсиз ҳеч бир жамият камолга етмаган, аксинча, инқирозга юз тутган.
Билингки, қалбнинг сифатлари ва ажойиботларига қараб уни фарқловчи уламолар бу масалада бешга бўлинадилар.
Машойих ва орифларнинг айтишларича, намозда ўн икки минг барака бордир. Аллоҳ таоло уни ўн икки бўлакда жамлагандир. Намоз мукаммал, умид қилинган самара ҳамда талаб қилинган фойданинг ҳосил бўлиши учун ана шу бўлакларга риоя қилиш лозим:
Абдуллоҳ ибн Амр ибн Осс розияллоҳу анҳудан ривоят қилинган ҳадисда Пайғамбаримиз соллаллоҳу алайҳи васаллам: “Аллоҳнинг ҳузурида дўстларнинг яхшиси, ўз дўстига яхшилик қилганидир. Аллоҳнинг ҳузурида қўшниларнинг яхшиси, ўз қўшнисига яхшилик қилганидир”, - деганлар. (Аҳмад ва Термизий ривояти).
Пул ҳаммага керак. Аммо, тез ва осон пул топаман деб мусулмоннинг жиноятга қўл уриши, ҳаромдан бойлик орттиришга интилиши, оқибат уни икки дунёда хор қилади.
Инсон боласининг ўзига раво кўрган яхшиликни бошқа мўъминларга ҳам раво кўриши мусулмонга хос фазилатдир. Аллоҳ таоло марҳамат қилади: “Мўминлар ва мўминалар бир-бирларига дўстдирлар: (Одамларни) яхшиликка буюрадилар, ёмонликдан қайтарадилар”. (Тавба сураси, 71-оят).
