Хушмуомала, ҳалол, ахлоқли киши ёлғон сўзламайди.
Ўрта асрлар қомусий олимларидан ҳисобланган Саййид Шариф Журжоний (740–816/1340–1413) ўз давридаги ислом дунёси илм аҳлларининг кўзга кўринган вакили эди.
G‘azablangan kishi insonlar orasida hukm chiqarar ekan, bu hukm ham adolatsiz bo‘ladi.
“Азон” сўзи луғатда “билдириш” деган маънони ифодалайди
Биринчи фатво берувчи зот Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам бўлганлар.
Ҳеч вақт Ватанга нисбатан “яхши" ёки “ёмон макон” дея сўз билдиролмаймиз. Сабаби бундай тушунчанинг ўзи дунёда йўқ.
Муҳаммад Тақий Усмоний ҳафизаҳуллоҳнинг бир ажойиб гаплари бор: «Аллоҳ субҳанаҳу ва таоло мусулмонларни қаeрга жойлаштирган бўлса, шу ернинг остига хазина ҳам солиб қўйган».
Жаноби Пайғамбаримиз Расулуллоҳ саллаллоҳу алайҳи васаллам ўзларининг муборак ҳадиси шарифларида: “Одамлардан бўлган яхшиликка миннатдорчилик изҳор қила олмаган одам Худога ҳам шукр қилаолмайди”, – деб марҳамат қилганлар. Доно халқимиз эса: “Яхшига қилсанг яхшилик – ҳам айтади, ҳам қайтади. Ёмонга қилсанг яхшилик – на айтади, на қайтади”, – деб бежиздан бежиз айтмаган.