Асаларилар ҳаёти жуда ибратлидир. Улар неча минг йиллар олдин нектарни қандай йиққан бўлса, ҳозир ҳам худди шундай тўплашади. Асални Аллоҳ таоло бандаларига шифо, асалариларнинг яшаш, ишлаш тарзини эса инсонларга ўрнак-қилди.
Вужуд инсонга Аллоҳ берган бир омонат ҳисобланади. Демак, вужуддаги аъзолар ҳам Аллоҳнинг омонатидир. Омонатга хоинлик, яъни хиёнат қилинмайди
Ҳар бир деҳқон қилаётган ишини иймон тарозисига ўлчаб, Аллоҳ таолога тақво қилган ҳолда, яъни Аллоҳдан қўрқиш билан ишини адо этса, Аллоҳ таоло Ўзи ваъда бераяптики барака эшикларини ҳам осмондан, ҳам ердан очиб қўяман
Билиб-билмай, турли гапларни ҳадис деб айтиш катта гуноҳдир. Бу ўша одамнинг дўзахга киришига сабаб бўлади
Ислом дини барча дин вакиллари билан аҳил ва ҳамжиҳат бўлиб яшашга чақириб, улар билан ўзаро адолат ўрнатишга чақиради. Дин инсонларни эзгу мақсадларда бирлаштиради.
Ислом динида одамлар орасини бузиш, фитна чиқариш қаттиқ қораланади ва ҳар қандай низоларни бартараф этиш ибодат даражасига кўтарилади.
«Аллоҳим, Сендан бунинг (шамолнинг) яхшисини, ундаги яхшиликни ва у билан юборилган нарсанинг (ёмғирнинг) яхшисини сўрайман. Сендан унинг ёмонидан, ундаги ёмонликдан ва у билан юборилган нарсанинг ёмонидан паноҳ сўрайман».
Динимизда ҳар бир ишнинг ўз одоби бўлгани каби, бировнинг уйига борганда ҳам белгиланган тартибга мувофиқ иш тутиш кўрсатилган. Ўзганинг ҳовлисига уй эгаларининг рухсатисиз кириш ёки назар солиш тақиқланади.
