Илмни ва олимларни Аллоҳ таоло Қуръони каримда мадҳ этган. Аллоҳ таоло Мужодала сурасида марҳамат қилади:
Маънавиятимизнинг ўзаги миллий - анъаналаримиз оила бағрида, маҳалла остонасида шаклланиб камол топган бўлиб, асрлар давомида аждодларимиздан авлодларга мерос сифатида етиб келган урф одатларимиз, қадриятларимиз, анъаналаримиз ҳам миллийлигимиз рамзи бўлиб, катта қадрга эгадир.
Мўминнинг нияти амалидан кўра (савобга) тезроқ эришувчидир. Ҳасан Басрий роҳимаҳуллоҳ
Ислом назарида ҳар бир инсон онасидан соф табиат ила, яъни ҳур ҳолида туғилади. Фақат, кейинчалик турли омиллар таъсири ила бу соф табиат бузилиши, бошқача қилиб айтганда, инсоннинг ҳурриятига футур етиши мумкин.
Абу Ҳурайра (розияллоҳу анҳу) ривоят қилади. Пайғамбаримиз (алайҳиссалом) бундай марҳамат қилдилар: «“Ла ҳавла ва ла қуввата илла биллаҳи” сўзини кўп айтинглар, чунки у жаннат хазиналаридандир».
Ҳадиси қудсийда Аллоҳ таоло қуйидагиларни айтади:
Abu Hurayra va Abu Said roziyallohu anhumodan rivoyat qilingan hadisda: Payg’ambarimiz sollallohu alayhi vasallam marhamat qiladilarki: “Qaysi bir jamoat Alloh taoloni zikr qilib tursa ularni farishtalar o’rab oladi. Va ularni rahmat o’rab oladi. Va ularga sakina ya’ni xotirjamlik nozil qilinadi. Alloh taolo ham huziridagilarga ularni zikr qiladi”. (Imom Muslim rioyati).
Аслида “Имом” сўзи арабча сўз бўлиб, тўғри йўлга бошловчи, олдинда турувчи, раҳбарлик қилувчи маъноларни англатади. Бир сўз билан айтганда имом кишиларни ҳидоятга етакловчидир.
