Бугунги кунда юртимизда олиб борилаётган ислоҳотлар инсон манфаатларига хизмат қилмоқда, кам таъминланган иқтисодий ночор оилаларга ҳукуматимиз томонидан раҳбарларимиз томонидан эътибор берилиши халқимиз ўртасида меҳр -муҳаббатни зиёда қилиб, ёрдамга муҳтож кишиларга саховат ишларини амалга ошишида ўрнак бўлмоқда.
Албатта, ҳар бир мўмин, мусулмон қиладиган ҳар ишда Аллоҳ ризолигини ният қилса, яхши иши учун ўн баробар ё ундан ҳам зиёда яхшилик кўриш бу Аллоҳнинг лутфи, фазли, карами. Ва У Зотнинг бандага меҳрибонлигидир.
Ислом дини инсонларни илм олишга, маърифатли бўлишга тарғиб қилувчи диндир.
«Аллоҳу акбар, Аллоҳу акбар. Ла илаҳа иллоллоҳу валлоҳу акбар. Аллоҳу акбар. Ва лиллаҳил ҳамд».
Баро ибн Озиб розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади: «Набий соллаллоҳу алайҳи васаллам: «Тўрт нарса қурбонликка жоиз эмас; ғилайлиги очиқ-ойдин ҳайвон, беморлиги очиқ-ойдин ҳайвон, чўлоқлиги очиқ-ойдин ҳайвон ва мияси чатоқ ҳайвон», дедилар» (Термизий ривояти).
Жобир розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади: «Набий соллаллоҳу алайҳи васаллам: «Мусиннадан бошқани сўйманглар. Фақат сизга қийин бўлиб қолгандагина қўйнинг жазаъасини сўйсангиз бўлади», дедилар» (Муслим, Абу Довуд ва Насаий ривояти).
Қонун жамиятда адолат, тенглик ва маданий-маънавий муносабатлар асоси ҳисобланади. Содда қилиб айтадиган бўлсак, қонун бу – маданиятли ҳаётни маданиятсиз ҳаётдан ажратадиган воситадир. Қонун инсоний жамиятда ижтимоий адолатни таъминлаш учун замин яратади.
Оиша розияллоҳу анҳодан ривоят қилинади: «Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам: «Арафа кунининг рўзаси минг куннинг рўзаси кабидир», дедилар» (Байҳақий ривояти).
