Одамлар иттифоқ, иттифоқ деб хайқирадилар. Бироқ, иттифоқнинг асли бўлган тавозеъ улардан анча узоқдир. Иттифоқнинг асли тавозеъдир. Икки шахсда тавозеъ бўлса, уларнинг ўртасида иттифоқсизлик бўлиши мумкин эмас.
Ризқдаги бараканинг омиллари:
Ўлим аччиқ, қўрқинчли бир нарса лекин бу нафс ўлим қўрқувидан бошқа нарса билан ислоҳ бўлмайди. Нафсни ислоҳ қилишнинг энг яхши чораси, Пайғамбаримиз Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам тавсия қилганларидек, ўлимни тафаккур қилиш билангина амалга ошади.
Аbu Аbdulloh Kurshiy shunday deydi: “Ezgu amaldan murod undan keladigan foydaga koʼz tutmasdan u bilan na savob va na jazo talab qilmaslikdir”. “Taʼvilotu an-najmiyya”da bunday deyilgan: “Ezgu amal bu zohiran ham, botinan ham Rasululloh sollallohu alayhi vasallamga ergashib, u zotning yoʼllaridan yurishdir”.
Анас ибн Молик розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади:
Айни дамда Россияда шифокорлик қилувчи яқин дўстимиздан келган, кўпчилик учун фойдали саволга жавоб.
Нима бўлганда ҳам ўз ҳаётини кўз-кўз қилиш бу – тўғри иш эмас. Буни динимиз ҳам маъқулламайди. Шариатимиз бизни ҳамма нарсада вазмин бўлишни, меъёрни сақлашни, ўз бахти ҳақида оламга жар солмасликни, одамларда ўзининг бахтига нисбатан ҳасад туйғусини уйғотмасликка чақиради.
Оила мустаҳкам, тинч ва пок бўлса, жамият ҳам осойишта, мустаҳкам, фаровон бўлади. "Агар икковларининг оралари бузилишидан қўрқсангиз, эрнинг аҳлидан бир ҳакам ва хотиннинг аҳлидан бир ҳакам ажратинг. Агар ислоҳни ирода қилсалар Аллоҳ эр-хотиннинг орасини мувофиқлаштирур. Албатта, Аллоҳ билувчи ва хабардор Зотдир" ( Нисо сураси, 35- оят).
