Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам: «Дуонинг энг яхшиси арафа кунида қилинган дуодир.
Уламоларимиз юқоридаги ҳадисдан келиб чиқиб қурбонликнинг гўштини учга бўлиб, бир қисмини оила аъзоси билан егани, иккинчи қисмини қариндош-уруғ, таниш-билиш, қўни-қўшни, етим-есир, камбағал-муҳтожларга бергани, учинчи қисмини ўзи учун сақлаб қўйгани яхши, дейишган.
Демак, ҳадиси шарифга биноан қурбонлик қилаётган одам қуйидаги дуони ўқиши лозим:
Қўй ёки эчки қурбонлик қилмоқчи бўлган киши қурбонликда бошқа бировни шерик қила олмайди. Ушбу ҳайвонлар фақат бир оила номидан сўйилади.
Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам: «Дуонинг энг яхшиси арафа кунида қилинган дуодир. Мен ва мендан илгари ўтган пайғамбарлар дуода айтган энг яхши сўзлари «Ла илаҳа иллаллоҳу ваҳдаҳу ла шарийка лаҳу, лаҳул мулку ва лаҳул ҳамду ва ҳува ъала кулли шай-ин қодийр», деганлар (Термизий ривояти).
Қуръони Каримда марҳамат қилинади: "Қасамёд этаман тонг(вақти)билан, ӯн кеча билан ". (Фажр сураси, 1-2 оят). Муфассирлар бу оятдаги "Ӯн кеча"дан мурод зулҳижжа ойининг илк ӯн кечаси эканини баён этишган. Пайғамбаримиз соллаллоҳу алайҳи васаллам: "Ҳеч бир кундаги солиҳ амал Аллоҳ учун бу ӯн кундагичалик маҳбуб эмас", - деганлар. (Имом Бухорий ривояти).
Демак, қурбонлик қилувчи киши жонлиқ сўйиши билан ўзининг Аллоҳга бўлган тақвосини намоён қилар экан, бу ишни чиройли одоб, ихлос ва эътиқод билан қилиши, бу йўлдаги қийинчиликларга бардош бериши керак бўлади.
Оиша розияллоҳу анҳодан ривоят қилинади: «Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам: «Арафа кунининг рўзаси минг куннинг рўзаси кабидир», дедилар» (Байҳақий ривояти).
