Aллоҳ зоти покдир. У покликни севади. Ҳар бир мусулмон эркак ва аёл шариат қоидаларига мувофиқ тозаликка эътибор бермоғи, жумладан унинг бутун вужуди пок бўлиши шу билан биргаликда, руҳан яъни қалбан софликни ўзида мужассам қилмоғи даркор.
Ислом динимиз аввал бошданоқ инсониятга асл мурувватни, Ислом аҳлига, ҳатто ғайримуслимларга эҳтиром ҳамда бағрикенглик билан муносабатда бўлишни ўргатиб келган ва келмоқда.
Маълумки, Аллоҳнинг бировга берган неъматига ҳасад қилмаслик улкан фазилатдир. Бу фазилатдан йироқ жоҳил, худбин кимсалар давлат, мартаба, хотиржамлик каби неъматларни фақат ўзларидагина бўлишини хоҳлайдилар.
Ota-onalar va murabbiylar farzandlarimizga ilmga bo'lgan muhabbat va qiziqishlarini oshirib, ulardagi qo'rquv, hasad, ga'zab kabi ko'rinishlarga judayam katta e'tibor qaratishlari muhimdir.
Ислом динида одоб масаласи ўта муҳим масала ҳисобланади. Чунки, Аллоҳга яқин бўлишда, Аллоҳни розилигига эришишда одобнинг ўрни жуда ҳам муҳим.
Миссионерлик: муайян бир динда эътиқот қилувчи кишилар ўртасида бошқа бир динни тарқатиш йўли билан амалга ошириладиган ҳаракатдир.
Муомала одоби - бу инсон кўрки бўлиб, инсонга бўлган самимий меҳр-мурувват мезонидир. Бу мезонга изчил амал қилиш одамларни бир-бирига яқинлаштиради, ўзаро ишончни мустаҳкамлайди.
Шифокорларнинг айтишича, Қонимизнинг 83 фоизи, суягимизнинг 22 фоизи, мускулларимизнинг 76 фоизи, миямизнинг 85 фоизи сувдан иборат экан.
