Тавба дегани – қайтиш деганидир. «Инсон тавба қилди» дегани «хатолардан, гуноҳлардан қайтди, аввал қилган гуноҳларига надомат (афсус) қилди» деганидир.
Аллоҳ таоло биз бандаларини Ӯзининг беҳисоб неъматларидан баҳраманд қилган экан, У ӯз навбатида ана шу неъматларининг шукрини адо этиб боришимизга буюради.
Ҳанафий мазҳабимизга кўра намозда, “Фотиҳа” сурасидан кейин, “омин”ни махфий (овоз чиқармасдан) айтилади. Бунга уламолар қуйидаги далилларни келтирадилар:
“Мазҳаб” сўзи арабча сўз бўлиб “йўл”, “йўналиш” деган маъноларни билдиради.
Аллоҳ Таоло биз бандаларини Ўзининг беҳисоб неъматларидан баҳраманд қилган экан, У ўз навбатида ана шу неъматларининг шукрини адо этиб бормоғимизга буюради
Айнан ёшлар тарбияси биз катталар учун масъулият, зиммамиздаги кечиктириб бўлмайдиган муҳим вазифадир.
Имом Аъзам номи билан машҳур зот Абу Ҳанифа Нўъмон ибн Собит ибн Зутий 80-хижрий санада Кўфада таваллуд топганлар.
Буюк калом илми имоми 870-йил Самарқанднинг Мотурид қишлоғида бўлиб, у зотнинг тахаллуси шу қишлоққа нисбатан олингандир
