Ислом дини ӯз номи билан тинчлик динидир. Ер юзида осийишта ҳаёт ӯрнатиш, кишиларни бир - бирларига меҳр - мурувватли бӯлишга, дини, миллати, ирқидан қатъий назар, ӯзаро иззат - ҳурмат кӯрсатишга чорлайди.
Ҳар бир мусулмоннинг ақидаси тўғри бўлиши ўта муҳимдир. Чунки ақида нотўғри бўлган ҳолда қилинган амаллар қанчалар кўп ва ихлос билан бажарилган бўлмасин, унинг заррача фойдаси йўқдир
Тариқат, (тасаввуф) аслида руҳий-маънавий покланишга даъват этадиган инсонпарварлик ғояларини тарғиб этувчи таълимотдир. Унинг намоёндалари узоқ асрлардан бери инсониятнинг маънавий тараққиётига муносиб ҳисса қўшиб келмоқдалар.
Фарзанд қалб райҳонаси, гулидир. Ёшлик чоғларида уларни эркалаб кўнглимиз ҳузур қилади. Катта бўлганларида эса ёрдамларидан баҳраманд бўламиз. Вафот этганимиздан кейин эса уларнинг сайъ-ҳаракатлари туфайли номаи аъмолимиздаги савобларимиз зиёда бўлади.
“Умматим асло залолат устида жамланмайди. Шунинг учун қачон ихтилоф кўрсаларингиз, “саводул аъзам”ни лозим тутинглар”
Аллоҳнинг иродаси. Бу гапнинг маъносига эътиқод қилиш ва унинг тақозосига кўра ҳаёт кечириш мусулмончиликнинг заруриятларидан ҳисобланади.
Муқаддас динимиз ислом деб номланди. Бу динни Аллоҳ таолонинг Ўзи “ислом” деб номлади. Ушбу калима тинчлик, саломатлик, бўйсуниш, хавфсизлик, эсон-омонлик деган маъноларни англатади.
Ҳаж қилмоқчи бўлган одам, аввало, Аллоҳ таолога астойдил тавба қилсин.
