Ватанга муҳаббат юксак инсоний фазилатлардандир. Ватанни севиш инсонга хос табиий туйғу бўлгани учун ислом уни иймоннинг бир бўлаги деб қарайди.
Мусулмон одамнинг энг яхши фазилати берган ваъдасининг устидан чиқишидир. Чунки лафзида туриш мўъминнинг зийнатидир
Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам саҳобаларини ҳурмат юзасидан бир-бирларининг қўлларини ўпишидан қайтармаганлар. Лекин, бу ишда инсоннинг нияти муҳим рол ўйнайди
Бугунги кунда баъзи бир инсонлар ўзича оят ва ҳадислардан ҳукм чиқариб, нотўғри фатволар бериб, ўзини ҳам ва ўзгаларни ҳам адаштирмоқдалар
Инсонлар орасини бузиш фитна ҳисобланади. Фитна маънавий жиноят ҳисобланади. Унинг дастидан юртлар, маҳалла-кўй, оила, ҳаттоки, бутун бошли мамлакат пароканда бўлиб кетиши мумкин.
Исломда болалар тарбияси ота онанинг энг масъулиятли ва узоқ давом этадиган бурчларидир. Бошқа бурчлар баъзи ишларни қилиш ёки мулкни сарфлаш билан охирига етади. Аммо тарбия масъулияти бардавом бўлади
Ҳасан ибн Аммора роҳимаҳуллоҳ Абу Ҳанифа роҳимаҳуллоҳ вафот этганларида, у зотни юваётиб, шундай деганлар: «Аллоҳ сизни мағфират қилсин! Ўттиз йилдан бири оғиз очмадингиз (яъни, кундузи рўзадор бўлдингиз) ва қирқ йил тунда ёнбошингизни ерга қўймадингиз». (Имом Заҳабийнинг «Маноқибу Аби Ҳанифа» китобида келган 13-бет).
Мусулмон киши ҳар бир амалини ихлос ва самимият билан бажаради, Аллоҳ таоло марҳамат қилади: «Ҳолбуки, улар фақат ягона Аллоҳга, Унинг учун динни (ширкдан) холис қилган, тўғри йўлдан оғмаган ҳолларида ибодат қилишга ва намозни баркамол адо этишга ҳамда закот беришга буюрилган эдилар. Мана шу тўғри (ҳаққоний) диндир» (Баййина сураси, 5-оят).
