Ustoz hazratlari bu berilgan savolni hayrat bilan qarshi oldilar va "Bolam! Bu laduniy, ilohiy bir ilmdur. Аlloh taolo xohlasa seni doʼstlaridan biri bilan uchrashtiradi va u senga bu pinhona zikrni oʼrgatadi" dedi. Xoja hazratlari oʼzlariga bu pinhona zikrni oʼrgatuvchi doʼstni kuta boshladilar.
492. Абу Ҳурайрадан ривоят қилинади:
Фарзанд тарбияси ҳар бир жамиятда ҳамма даврда энг муҳим ҳисобланган.Қанча олимлар, донишмандлар, орифлар, зиёлилар бу борада ўйлаганлар фикр билдириб, қалам тебратиб, қанча асарлар битганлар.
Пайғамбаримиз Муҳаммад мустафо соллаллоҳу алайҳи васалламдан ривоят қилинган ҳадисда: “Одам боласи тонг оттирганда, тана аъзоларининг ҳаммаси тилга танбеҳ бериб - “Бизнинг тўғримизда Аллоҳдан қўрқ! Биз (нима ахволга тушсак хам) сен сабабли (тушамиз). Агар тўғри бўлсанг, биз ҳам тўғри бўламиз. Агар эгри бўлсанг биз ҳам эгри бўламиз” дейишади” деганлар.
Birov kelib Paygʼambarimiz sollallohu alayhi vasallamdan soʼradi: Ey Rasulullloh! Eng yaxshi inson kim? Аytdilar: “Umri uzoq boʼlib amali goʼzal boʼlgan odam”. Yana soʼradi: “Eng yomon inson kim? Аytdilar: “Umri uzoq boʼlib xulqi yomon boʼlgan odam”, dedilar.
Бу ибора арабча “куфр” сўзи ўзагидан олинган. Луғатда “инкор қилиш”, “ёпиш”, “каффорат бериш” каби маъноларни англатади. Истилоҳда эса мўмин кишини асоссиз сабаблар билан кофирга чиқариш демакдир.
Farzand yaratganning ulugʼ ne’mati, dunyo hayotining ziynati, qalb rayhonidir. Koʼzlarni quvontiradigan sogʼlom farzand har bir ota-onaning ezgu niyatidir.
Мўмин киши ўзига етган мусибатни Аллоҳнинг тақдири-ўлчови бўлганини тушуниб етса, бу қийинчилик ва мусибатларни у осон кечиради. Чунки, унинг хотири жам, кўнгли тўқ бўлади. Мусибатга сабр қилади. Аллоҳдан ёрдам сўрайди. Иймонсиз киши бўлса, мусибат етганда сабрсизлик қилади, турли бахоналар ахтаради, ғам-ғуссага ботади ва ўзича қутулмоқчи бўлиб, турли зарарли усулларни қўллайди.
