Ислом – ватанпарвар дин. У фақат ўзини ўйлайдиган, жамиятнинг тараққиёти ёки ҳалокатига эътибор бермайдиган худбин дин эмас. У меҳр-оқибат, шафқат, силаи раҳм динидир.
Расулулоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам: “Аллоҳ қора тошга қиёмат куни кўрувчи икки кўз, гапирувчи тил беради ва у ҳақ билан ўпувчи кишига гувоҳлик беради”, дедилар (Имом Термизий ривояти).
Ro’zanig yana bir ajoyib hikmati shuki: tana va ruh (nafs)dan iborat insonga nafs orzulariga hokim bo’lib, o'zini boshqarishni o’rgatadi.
Мажлисда уч киши бўлса, ундаги икки киши учинчи одам олдида пичир-пичир қилмаслик. Чунки, бундай ҳолатда, учинчи одам мен ҳақимда гаплашишяпти деган гумонга бориб қолади.
Ўтмиш аждодларимиз бировнинг ҳақидан қаттиқ ҳазар қилганлар, ўзганинг ҳатто бир чўпини олишдан ҳам эҳтиёт бўлишган.
Миллатимиз ғурури бўлган, ажодларимиз орасида ўзининг беқиёс ўрнига эга бўлган Заҳириддин Муҳаммад Бобурнинг таваллуд куни оммавий маданиятнинг бўлмағур бир кўз қарашларига алмашинишига биз йўл қўймаймиз.
Миссионерлик Ислoмга қарши курашнинг энг хатарлисидир. Зеро, у биринчи навбатда мусулмонни динидан ажратиб насронийликка даъват этишни, Ислом ва унинг ёйилишига тўсқинлик қилишни, Ислом оламини насроний давлатлар ҳукмига бўйсундиришни, Ислом бирлигига болта уриб, уни парчалаб ташлашни ўз олдига мақсад қилиб қўйган.
