«Эй, иймон келтирганлар, Аллоҳни кўп зикр қилингиз ва эртаю кеч унга тасбеҳ айтингиз!» дейилади. (Аҳзоб сураси, 41-, 42-оятлар.)
Нафс – бу инсоннинг ўзлиги, «менинг ўзим» дегани. Нафс - руҳ қолипи. Нафс бу фақатгина еб-ичиш, кийиш эмас, балки у жоҳиллик, илмсизлик, манманлик, дунёпарастлик, ўғрилик, тамагирлик, порахўр- лик, ҳасад, бахиллик, мансабпарастлик, шаҳват, ғазаб, хасислик, риёкорлик, золимлик, раҳмсизликдир.
5. «Ёд кард» ياد كرد (Эсга олиш) – қалб-дилни бир лаҳза бўлса ҳам Аллоҳ зикридан ғафлатда қолдирмай, Аллоҳдан огоҳ бўлиб, уни зикр қилиш, яъни «Даст ба кору дил ба Ёр»;
Балки, инсон нимани қилишни истаса, Аллоҳ ўшани унда яратади. Мустамлий бу тўғрида шундай ёзади: «Ушбу тоифага мансуб кишиларнинг биргаликдаги қарашларига кўра, бандалар ҳақиқатдан ҳам иш ва ўзлаштиришга эга бўлиб, ана шу ишлари туфайли мукофотланадилар ёки жазоланадилар.
Хожа Юсуф Ҳамадоний 1049 йилда Ҳамадонда таваллуд топганлар. Тўлиқ исмлари Абу Яъқуб Юсуф ибн Айюб Ҳамадоний.
Мустамлий Бухорий ўз асарининг сўфийликдаги ғайбат ва шуҳуд масаласига бағишланган қирқ саккизинчи бобида Ашъарийга қуйидагича тўхталиб ўтади:
Кўринишидан кўпчилик тадқиқотчилар Мустамлий Бухорийнинг ақида борасидаги қарашларини баҳолашда кўпроқ унинг устози Абу Бакр Калободийнинг қайси калом мактабига эргашганлигидан келиб чиқишади.
«Мустамлий» сўзи араб тилида «ёзувчи», «котиб», «тушунтирувчи», «шарҳловчи» маъноларини билдириб, ўрта асрларда дарс берувчи устознинг ёрдамчиси, ўқувчиларнинг саволларига жавоб берувчи ҳамда талабаларнинг хатоларини тузатувчи кишини «мустамлий» деб аташган.
